De Shepherd Society gaat de grens over. Een eerbetoon
De vorige keer moesten wij helaas bericht doen van het plotseling overlijden van Ilja Anthonissen, uitgezonden medewerker van Kerk in Actie. De week voor zijn overlijden was Ilja bezig met een artikel over de Shepherd Society. Dit is de diaconale arm van het Bethlehem Bible College (BBC), de opleiding waar Ilja werkzaam was. Het uitgewerkte artikel is als eerbetoon aan Ilja op de blog geplaatst die we 7 december ontvingen.
De Shepherd Society richt zich normaal gesproken op het ondersteunen van de lokale Palestijnse bevolking in Bethlehem en omgeving met onder andere voedselpakketten, financiële bijdragen aan medische hulp en microkredieten. De afgelopen jaren heeft men het werkterrein echter uitgebreid naar buurland Jordanië. Reden: de toestroom van Syrische en Irakese vluchtelingen naar de kerken daar.
Er zijn in Jordanië vluchtelingenkampen van de VN. Grote hulporganisaties zijn in die kampen actief.
Maar er wonen in Jordanië ook veel vluchtelingen buiten die kampen, die om hulp aankloppen bij de kerken aldaar. Zo kwam de hulpvraag bij het BBC terecht. En het BBC heeft bijvoorbeeld theologie-studenten die als stage voor diaconaat en pastoraat graag een paar maanden aan de slag gaan in Jordanië. Nu al voor het vierde jaar en het is een groot succes. Dank zij de verhalen van de enthousiaste studenten melden zich ook christenen van buiten het BBC om een keer mee te gaan.
Wat doen zij daar precies?
”‘We werken onder de paraplu van de Jordaanse kerk. Het zijn dus mensen die zij kennen, christenen zowel als moslims. We zamelen hier geld in en nemen dat dan mee om op de markt in Amman hulpgoederen te kopen als houdbare etenswaren, kookplaten, dekens en ventilatoren. De laatste keer hebben we daarmee zeventig families bezocht in teams van drie à vier studenten. In tegenstelling tot de meeste westerlingen kennen we de Midden-Oosterse cultuur goed en we spreken ook praktisch hetzelfde Arabische dialect. Ons doel is niet alleen om mensen materieel te steunen, maar ook om naar hun verhalen te luisteren. Velen zijn namelijk zwaar getraumatiseerd door de gruwelen die ze hebben meegemaakt en de barre tocht naar Jordanië. Dat uitluisteren is niet direct waar de grote hulporganisaties voor komen, en vluchtelingen generen zich vaak om hun sores met buitenlanders te delen. Vervolgens proberen we aan de hand van bijbelteksten iets van Gods liefde te delen met degenen die we bezoeken.”
Eyeopener
Voor de bezochte vluchtelingen uit Syrië is dat nogal eens een eyeopener. Zij zitten vaak vol met wraakgevoelens en daar lopen zij zich in vast. ”Wij maken duidelijk dat ze niet het probleem met de ander moeten aanpakken (laat staan langs de weg van geweld), maar het probleem in henzelf. De Bijbel leert dat we in onze boosheid niet mogen zondigen. Die vredestaal is nieuw voor hen. Je ziet ze erdoor geraakt worden en ermee bezig blijven.” Zo ontdekken zij dat je met vergevensgezindheid veel verder komt dan met het blijven koesteren van die gevoelens van haat en wrok. Dat er vrede mag komen in hun harten.
Ilja (=God is mijn Heer) Anthonissen overleed op zaterdag 21 oktober in Jeruzalem.
Hij werd begraven na een dienst van herinnering en afscheid te Oosterbeek. In Israël werd eveneens een afscheidsddienst gehouden bij het BBC en ook in de Redeemer Church waar zijn vrouw Marleen werkzaam is in het pastoraat. Op het tijdstip van de begrafenis luidden in Jeruzalem de kerkklokken.Bij de blog is de kaart gevoegd met een dankwoord van Marleen, en de kinderen Marieke en Niels.
Actie 40-dagentijd voor ouderen en kinderen in Moldavië.
Op de zondagen in de 40-dagentijd hangen we onze spaarbus weer bij de uitgang van de kerk. Vanaf 11 februari dus. Deze keer richten we ons op de ouderen in Moldavië, maar niet alleen zij, ook hun kwetsbare kleinkinderen hebben veel aandacht nodig.
Door hoge werkloosheid en armoede in Moldavië, werkt ongeveer een kwart van de bevolking in het buitenland. Ouderen én kinderen blijven dikwijls alleen achter, er is niemand die voor ze zorgt. Alleenstaande ouderen worden hard getroffen door de economische crisis, kunnen niet in hun eigen levensonderhoud voorzien en kinderen groeien op zonder of met weinig ouderlijk toezicht.
Velen hebben slechts een klein pensioen waar ze onmogelijk van rond kunnen komen. De overheid biedt hen geen ondersteuning en familie is er niet of probeert te overleven in het buitenland en laat de ouderen aan hun lot over. Hierdoor raken veel ouderen ondervoed, zijn medicijnen onbetaalbaar en zijn ze niet in staat hun gas- en lichtrekening te betalen, waardoor ze ’s winters in de vrieskou zitten. Velen vereenzamen.
De christelijke organisatie Bethania voorziet vanuit haar dagcentrum de meest kwetsbare ouderen in de dorpen Tintareni en Bulboaca van thuiszorg en een warme maaltijd. In deze dorpen wonen zo’n 300 ouderen, waarvan 47 alleenstaand zijn. Doordat hun pensioen niet genoeg is om hun minimale maandelijkse uitgaven te dekken, gaan velen als eerste bezuinigen op voedsel. Koken doen ze niet meer, om zo toch hun verwarming en medicijnen nog zoveel mogelijk te kunnen betalen. Hierdoor verzwakken ze lichamelijk en gaat hun gezondheid bergafwaarts.
Doordat hun ouders naar het buitenland vertrokken zijn, zijn veel kinderen al op jonge leeftijd op zichzelf aangewezen, gaan niet regelmatig naar school en lopen groot risico slachtoffer te worden van geweld en mensenhandel. Ze voelen zich eenzaam en verlaten, en hierdoor liggen depressie en agressie bij kinderen op de loer. Bij het dagcentrum van Bethania ontvangen kwetsbare kinderen hulp bij het maken van hun huiswerk, een maaltijd en psychosociale hulp aangeboden. Ook is er een tienerclub en worden er in de schoolvakantie zomerdagkampen georganiseerd. Door middel van educatie en recreatief bezig zijn, wil Bethania voorkomen dat de emotionele, fysieke en sociale groei van kinderen in gevaar wordt gebracht. Er zijn dagelijks sport- en buitenactiviteiten en elke maand worden de verjaardagen van de kinderen gevierd.
Voor €10 kunnen de ouderen wel 13 keer komen eten. Hoeveel ouderen zullen wij samen voor onze rekening nemen?
Hoe staat het met de hulp aan Syrië?
Een overzicht van Kerk in Actie:
De oorlog in Syrië duurt al ruim zes jaar. Het begon met vreedzame protesten tegen Assad, vanwege hoge werkeloosheid, corruptie en gebrek aan politieke vrijheid. Inmiddels is het een ontzettend ingewikkeld en langdurig conflict, met 4 strijdende partijen en buitenlandse inmenging.
Syrische steden in puin
Door de oorlog in Syrië is het land letterlijk in een puinhoop veranderd. Steden als Damascus, Homs en Aleppo zijn ruïnes geworden. De infrastructuur, scholen en ziekenhuizen in het hele land zijn zijn volledig vernield. 11 miljoen Syriërs (de helft van het totaal aantal inwoners) ontvluchtten hun steden en dorpen.
Vluchtelingen door oorlog in Syrië
Deze mannen en vrouwen hebben niet alleen alles achter moeten laten, maar hebben vaak geen werk en dus geen inkomen. Kinderen gaan niet naar school. Zij hebben dus geen dagbesteding en ook geen toekomstperspectief. Daarnaast hebben veel mensen psychische problemen door de traumatiserende ervaringen die ze hebben opgedaan.
De kerk: getroffen en krachtig
Ook de kerk in het land is zwaar getroffen door de oorlog in Syrië. Tweederde van de christenen is het land ontvlucht. Toch houdt de kerk stand en verleent ze zelfs op grote schaal hulp. De regering Assad staat geen NGO’s zoals hulpverleningsorganisaties toe. De kerk mag dat wel, en heeft dus een hele belangrijke plek in het verlenen van hulp aan oorlogsslachtoffers.
Help Syriërs met een nieuw start
In al deze ellende en puin horen we ook verhalen van hoop. Van mannen en vrouwen die zijn teruggekeerd naar Syrië om een nieuw leven op te bouwen, of zich daarop voorbereiden. Van vluchtelingen die in buurlanden werken aan hun toekomst. Zij houden hoop en geloven in een nieuwe start. Naast geloof en hoop is geld onmisbaar om een nieuw leven op te bouwen: onderwijs voor kinderen, herbouw van huizen en verwerking van trauma. Geeft u ook?
In de campagne Geloof, Hoop en Syrië vertelt Kerk in Actie, samen met EO Metterdaad, Dorcas en World Vision, deze verhalen van hoop. Wij helpen hen ter plekke met onder andere onderwijs, herbouw, traumazorg en het vinden van werk.
Namens de ZWO-commissie, Eel