Armoede door corona in Moldavië
In Moldavië is bijna niet aan werk te komen, dat is al jaren zo. Veel mensen trekken naar het buitenland, meestal voor een aantal maanden, om toch in hun levensonderhoud te kunnen voorzien. Maar hoe moet dat als je door corona niet mag reizen? Thuisblijven dus. Gevolg: armoede, schrijnend. Kerk in Actie schrijft: “De vrouw zat al twee weken alleen thuis. Ze at de spaarzame restjes die ze nog had en was de wanhoop nabij.” Gelukkig heeft de organisatie Bethania vrijwilligers in dienst die de meest schrijnende gevallen in de peiling houden en regelmatig langs gaan. En dan hebben ze natuurlijk eten bij zich. Zo ook nu. Een vrijwilligster kwam hier nog net op tijd. “Toen de oude vrouw haar aan zag komen, begonnen haar ogen te glimmen van blijdschap. Ze wilde de vrijwilligster een cadeautje geven om haar te bedanken, pakte een theelepel zout en verpakte dat in een oude krant. Het was het enige dat de vrouw kon geven. Toen de vrijwilligster de oude vrouw in de ogen keek, kon ze het niet weigeren. Ze nam de krant aan liep het pad af en heeft minuten lang gehuild.”
Wat mooi dat we in de honderd dagen die de veertigdagentijd duurde zoveel bijeen gespaard hebben voor Bethania. Maar liefst een kleine € 300. Al met al komen we dit jaar uit op een totaal van € 860 voor Bethania. Het meeste is er via Kerk in Actie al naar toe, omdat het dit jaar dubbel hard nodig is. Namens Bethania willen wij u oprecht bedanken voor uw bijdragen.
De kerk in Syrië
door Armani Hera Selimian uit Aleppo
“Mijn studie in Nederland is een droom die uitkomt. Ik voel mij hier thuis, ondanks het feit dat ik ver weg ben van Syrië. Soms heb ik gemengde gevoelens: ik ben erg blij met deze gouden kans, maar ik mis mijn familie, vrienden en kerk in Syrië.
De kerk in Aleppo nam een belangrijke plek in mijn leven in. Samen met mijn ouders en broertje ging ik er elke zondag naar toe. We deden mee met allerlei activiteiten. Tijdens de oorlogsjaren bood de kerk hulp aan gemeenteleden die hun huur niet konden betalen of geen geld hadden voor eten. Nu de rust is weergekeerd in Aleppo heeft de kerk nog altijd hoop voor de kwetsbaren. Mensen die vanwege corona hun huis niet mogen verlaten, krijgen een voedselpakket.
Kerken in Syrië hebben altijd een positieve bijdrage geleverd aan de samenleving. Het belangrijkste wat de kerk kan doen in deze tijden van oorlog is de vonk van hoop, vrede en troost levend houden. Geloof houdt de kerk op de been. Het is onze enige hoop voor de toekomst. Als christen ben ik ervan overtuigd dat geloof en doorzettingsvermogen de sleutels zijn om de eindstreep te halen. Ik blijf bidden voor mijn volk en wens dat iedereen die lijdt veilig is in Gods handen.”
Armani woont sinds 2017 in Nederland. Ze studeert aan het Utrechts Conservatorium.
(overgenomen uit het magazine Petrus, kwartaalblad van de PKN, september 2020.)
Humanitaire ramp in Gaza
Als straf voor de verkiezingsoverwinning van Hamas blokkeerde Israël in 2006 de grenzen van Gaza. Grensovergangen naar Egypte werden gesloten, er geldt een vliegverbod en de toegang tot de zee werd beperkt tot 6 mijl. Sinds die tijd voerde Israël drie keer oorlog met Gaza als vergelding voor aanvallen van Hamas. Oorlog betekent in dit geval bommen gooien. Die troffen ook woningen, scholen en ziekenhuizen. (Hamas gebruikt die graag als uitvalsbasis.) Zo langzamerhand is de hele infrastructuur verwoest. Herstel van de schade is vrijwel onmogelijk door de blokkade. De laatste oorlog was in 2014. Toen ging de energiecentrale er aan. Sindsdien kampt Gaza met een ernstig energietekort. Twee tot vier uur stroom op een dag, op willekeurige tijden. En 32 uur aaneen helemaal geen stroom komt ook voor. Dit heeft ook weer grote gevolgen voor de kwaliteit van drinkwater, omdat de zuivering van het afvalwater dan ook niet goed werkt. Het grondwater is al ernstig verontreinigd en eind 2020 niet meer te gebruiken.
De voedselvoorziening komt ook in gevaar. Er is wat landbouwgrond rond de stad, langs de grens, maar een brede strook, een 300 meter brede bufferzone is onbruikbaar door de blokkade, 35% mag niet gebruikt worden. Wie de zonegrens overschrijdt wordt meteen neergeknald. Om verhongering te voorkomen wordt letterlijk mondjesmaat voedsel toegelaten. Er wordt precies uitgerekend hoeveel die paar miljoen mondjes nodig hebben om niet om te komen van de honger.
Zo groeit Gaza met 2 miljoen inwoners nu in rap tempo toe naar een humanitaire ramp. Er valt niet meer te leven. Je zou willen vluchten, maar ja… die blokkade. Verder leven kan niet, en vluchten mag niet … Gaza is een gevangenis in de “openbare” ruimte.
Kerken voor vrede… sta op
Er is een coalitie van 27 kerken en organisaties in Rooms-Katholieke, Orthodoxe, Protestantse en Evangelische tradities in het Midden Oosten, kortweg CMEP geheten (Churches for Middle East Peace). Via 47.000 individuele contactpersonen kan deze coalitie miljoenen christenen in Amerika en Europa bereiken. De CMEP heeft als doel een rechtvaardige, blijvende, alomvattende oplossing van het Iraëlisch-Palestijnse conflict, een oplossing die waarborgen biedt voor veiligheid, mensenrechten en godsdienstvrijheid in de regio. De CMEP doet een dringende oproep de druk op Israël te vergroten om een einde te maken aan deze beklemmende blokkade, te stoppen met het afsnijden van voorzieningen en in samenwerking met internationale partners te werken aan een oplossing waarbij de behoeften van alle partijen in acht worden genomen. Ofwel: sta op, het thema van de veertig-dagentijd.
Namens de ZWO-commissie, Eel van der Weij