Stolpersteine – Struikelstenen – Stroffelstienen

‘Kom vanavond met verhalen

hoe de oorlog is verdwenen

en herhaal ze honderdmalen

alle malen zal ik wenen’.

Leo Vroman uit het gedicht ‘Vrede’.

Het is 7 mei 1945. De oorlog is voorbij. Als een lopend vuurtje gaat het rond. Dolblij hebben mensen de rood-wit-blauwe vlag uit het raam gehangen. De Canadezen rukken op naar Amsterdam’.

Lees verder “Stolpersteine – Struikelstenen – Stroffelstienen”

Wijs ons wegen

Als sluiting van de kerkenraadvergadering las ik een gebed voor van Feije Duim.

De reden was het onderwerp van de afgelopen gespreksgroepavond van 15 oktober. Daarin werd ons gevraagd wat ons geraakt had de afgelopen periode.
Een van de deelnemers noemde de vreselijke aanslagen in Israël en de Gazastrook. Maar ook de voortdurende oorlog in Oekraïne waar geen einde aan lijkt te komen. De aardbeving in Afghanistan en we kunnen nog zoveel opnoemen wat ons “raakt”.
Zijn emotie daarbij was onmacht.

Lees verder “Wijs ons wegen”

Uit het boek Beelden van Jezus geschreven door Anselm Grün

Een inspirerend boek, zo schreef Marius in de Aanwijzer van september. De woorden: ‘en zo spat de bevrijding er van af’ waren voor mij de uitnodiging om het boekje te kopen en ik wilde ook wel bevrijd worden! Welke bevrijding, dacht ik, ben benieuwd. Welke boodschap zit er voor mij in? Wat zal ik tegenkomen? Welk hoofdstuk zal ik het eerst lezen? Kom ik mijzelf tegen? Ik bladerde het boek door, bezag de inhoudsopgave en mijn gevoel zei ‘ga dit hoofdstukje ‘Jezus, de man die huilde’ eens lezen. Ik had nog geen idee wat ik zou tegenkomen.

Lees verder “Uit het boek Beelden van Jezus geschreven door Anselm Grün”

Niet alles is wat het lijkt

Lekker uitgewaaid kom ik thuis van een verbazingwekkend weekend. In mijn brievenbus ligt het parochiemagazine augustus/september 2023. Meestal staat er maar één regeltje over de viering in Zorgcentrum de Horn op de eerste zondag van de maand. Maar nu staat er een fleurige aankondiging in over een oecumenische Floordienst op 10 september in de Grote Kerk van Schermerhorn. Met een hartelijke uitnodiging om mee te doen aan een eenmalig Floorkoor. Was de oecumene in de Schermer dan schijndood? Vol goede moed ga ik me opgeven.

Lees verder “Niet alles is wat het lijkt”

Zondagsrust

Een herinnering.

In zondagse kleren, gepoetste schoenen, keurig gekamde haren en glimmende wangen zit het gezin aan het ontbijt in de woonkeuken. Een kopje thee met suiker en voor de kleintjes melk erin, een beschuitje en een sneetje zelfgebakken krentenbrood. Dan vlug, vlug met z’n allen naar de kerk in Schermerhorn tegenover de school. Mijn oudste broer en ik hebben om de beurt de oppasbeurt. Tafel afruimen, afwassen, stofzuigen, een loodje koffie malen met de wandkoffiemolen en zo vliegt de morgen om. Mijn broer experimenteert een keer met de stofzuiger. Hij is benieuwd of je er ook afwas- water mee kunt opzuigen. Gevolg: een natte bende in huis als iedereen weer terugkomt.

Lees verder “Zondagsrust”