In de kerk op het Westeinde staat de beamer opgesteld en Ko zit aan de knoppen. Het is zondagochtend 22 januari 2023. Lector Corrie heeft net de schriftlezing uit Mattheus 6 : 25-33 beëindigd. We zullen zingen en het lied verschijnt op de muur, maar het orgel zwijgt. Dan zie ik opeens organist Henk op zijn tenen naar voren lopen. Hij buigt zich over naar ds. Olde en fluisterend wordt er overlegd. Wat is er mis?
De predikant legt ons uit dat hij vergeten had de bundel aan te geven voor de begeleiding omdat dit lied niet in ons liedboek staat. Wat nu te doen?
Ik kijk naar het lied en zie het voor mij bekende en bij de schriftlezing passende
‘Zoek eerst het Koninkrijk van God
En zijn gerechtigheid’
En het begint al als vanzelf in mij te zingen. Uit de kerk klinkt het voorstel: “U zingt het vóór, dominee”. “Voorzingen? Ik? Dat is een probleem”. Maar dan beginnen hier en daar een paar stemmen te neuriën en woorden klinken voorzichtig mee.
Zoek eerst het koninkrijk van God
En zijn gerechtigheid.
En dit alles krijgt u bovendien, hallelu, halleluja
Refrein:
Halleluja, halleluja
Halleluja, halleluja.
Op de muur verschijnen daarna ook couplet 2 en 3. We gaan a capella door en steeds meer stemmen voegen in:
Men kan niet leven van brood alleen,
maar van ieder woord
dat door de Heer gesproken wordt, hallelu, halleluja
Refrein:
Halleluja, halleluja
Halleluja, halleluja.
Bij couplet 3 valt voorzichtig het orgel in, eerst één noot, dan nog één en ten slotte heeft de organist de melodie te pakken en zingen we stralend het lied uit.
Bid en u zal gegeven zijn,
zoekt en gij zult hem zien.
Klopt en de deur zal voor u opengaan, hallelu, halleluja
Refrein:
Halleluja, halleluja
Halleluja, halleluja.
De dominee begint zijn preek met wat hier gebeurde als voorbeeld. “Maak je geen zorgen, ook al zal het misschien anders gaan dan je denkt”. Het gaat over de toekomst van de kerk. Wat voor kerk zijn wij eigenlijk? De predikant noemt ons een pastorale kerk waarin voor elkaar gezorgd wordt. Met aandacht voor de noden in de wereld.
Als ik de kerk uitloop zie ik achterin een soort lessenaar met de klep open. In de afneembare houten bak branden enkele kaarsjes. Koster Hans staat ernaast en vertelt dat hij precies genoeg mooi hout had om deze kaarsenkoffer te maken naar een idee van onze ds. Marius. Nu kunnen we voor eigen zorgen, vreugde en verdriet ook hier een kaarsje aansteken, zoals in de kerk van Stompetoren.
Ik geniet van betrokkenheid van zovelen. En verbaas me over de vitaliteit van onze kerk. Ondertussen zijn koffieschenkers in het Zwethuis in touw en Ingrids gebak staan al klaar. De sfeer is gezellig en bij het tafeltje waar de predikant zit, wordt flink gediscussieerd. De hele weg naar huis blijft het lied van het begin als een muzikale oorwurm in mijn hoofd zingen. Zoek….
Adri V-K