Een inspirerend boek, zo schreef Marius in de Aanwijzer van september. De woorden: ‘en zo spat de bevrijding er van af’ waren voor mij de uitnodiging om het boekje te kopen en ik wilde ook wel bevrijd worden! Welke bevrijding, dacht ik, ben benieuwd. Welke boodschap zit er voor mij in? Wat zal ik tegenkomen? Welk hoofdstuk zal ik het eerst lezen? Kom ik mijzelf tegen? Ik bladerde het boek door, bezag de inhoudsopgave en mijn gevoel zei ‘ga dit hoofdstukje ‘Jezus, de man die huilde’ eens lezen. Ik had nog geen idee wat ik zou tegenkomen.
Ik werd geraakt, meteen al in het begin door de woorden: ’Toen Hij, vlakbij gekomen, de stad zag liggen, barstte Hij om haar in tranen uit. Hij zei: ‘Zag u op deze dag maar de weg naar de vrede, maar die is verborgen voor uw ogen’.(Lc 19,41v.)
Dan de verdere uitleg van de pijn in zijn hart en de droefheid dat er geen inzicht was in de mensen die daar woonden. Hij kon de stad noch door woorden, noch door wonderen, noch door zijn liefde bereiken.
Dit was voor mij een diep inzicht in de relatie met een vriend. De woorden, de gesprekken, de voorbeelden, de wandelingen, het inzichtelijk maken wat ik bedoel met bewustzijn, het weten het voelen, het hart spreekt, wat is nu precies liefde, en de oefeningen die daarmee gepaard gaan. De vriend vond het allemaal zeer inspirerend. En dat was het.
Op bladzijde 120 van het boekje staat treffend geschreven, ik citeer: Jezus voelt de pijn en verdriet van een vriend. Verdriet betekent altijd zowel pijn als woede. Jezus voelt hier beide. De tranen zijn niet alleen tranen van medelijden, maar ook tranen van onmacht en van woede. Jezus sluit zich niet af voor de situatie Hij duikt er helemaal in. Hij laat zich raken door het lot van de mensen en reageert met sterke gevoelens, waarin zijn menselijkheid tot uiting komt.
Dit is het! Wat een bevrijding! Mijn hart werd licht en vreugdevol. Dit was precies wat ik voelde. Nou, ik heb het hoofdstuk wel meer dan 5 x gelezen. En nog lees ik regelmatig dit kleine hoofdstuk dat mij zoveel brengt. Het gaf en geeft mij rust in mijn hart, het vertrouwen om de gevoelens toe te laten en die in mijn hart tot rust kunnen komen.
Echt een bevrijding.
Aan het eind van elk hoofdstukje staat er schuingedrukt nog woorden om verdieping te zoeken in jezelf.
In Theologie.nl kwam ik de volgende woorden tegen: Wij hebben hoe dan ook Jezus nodig om ons meer dan overwinnaars te laten zijn.
En ik dacht meteen aan het lied ‘Groter dan ons hart’. (Mooi om dat weer met de Cantorij en gemeente te mogen zingen!) Dat lied heb ik dan ook maar even gezongen ter versterking van mijn eigen hart en die van anderen. Die energie komt altijd over, waar je ook bent.
En hoe waar is dit alles gezien in het licht van wat er nu, op dit moment, in de wereld gebeurt.
Agnes K.