We hebben begin maart genoten van de dienst met verhalen van Kees Posthumus. De gekleurde wimpels door de kerk gaven bij binnenkomst meteen een vrolijk beeld. De slang hield zich een beetje verborgen achter de koffer en met een eenvoudig blauw doek zagen we het meer van Galilea op een gegeven moment voor onze ogen verschijnen. Wat sprak er een intensiteit en kracht uit het breken van het brood: ‘Hij brak het, zegende het en deelde het rond’. En dat ging zo door…
De sobere maaltijd van 10 maart was een goed samenzijn. Terwijl buiten de sneeuw viel, waren we met een kleine 20 mensen in het Zwethuis om samen het brood (!) en de soep te delen. Als toetje hadden we een stukje cake, gebakken zonder melk en eieren. Tussen de bedrijven door mochten we onze kennis testen over de vraag waar de ingrediënten van de soep vandaan kwamen en hoeveel soorten bonen, linzen en mais er eigenlijk zijn. Alleen al van mais zijn er 80.000 soorten, zo leerden we. Die vraag had niemand goed (denk ik). Dat veel soorten bonen uit Amerika (noord en zuid) komen, was dan net weer wat makkelijker. We lazen tussendoor het verhaal over ‘dat rode daar’: dat Kaïn zijn eerstgeboorterecht overdoet aan Jacob in ruil voor een bord linzensoep. Al met al: sober, ja, maar zo goed verzorgd en in het samenzijn zo plezierig, dat het zeer goed was en beslist niet sober aanvoelde. We collecteerden voor Moldavië en dat kan nog de hele 40-dagentijd, via het huisje bij de uitgang van de kerk, maar ook via de app Appostel. Ik moest in de app even zoeken, maar het staat gewoon elke week genoemd in het rijtje collectes van de zondag. Over de app gesproken: die vindt steeds meer ingang. We houden elkaar op de hoogte van actuele ontwikkelingen tot en met het onthutsende bericht dat de klepel uit de klok van het kerkgebouw van Stompetoren is gevallen. Hoe was het ook weer met de klok en de klepel!?
Goed dat we van die oplettende kerkrentmeesters hebben! U kunt ook nog zien in de app hoe nodig het is dat er onderhoud wordt gepleegd aan het kerkgebouw van Stompetoren, want sommige beestjes hebben zich wel erg massaal vastgebeten in de balken van het dak.
Aangeraakt
De Goede Week begint met Palmpasen, de intocht van Jezus in Jeruzalem. Het is het begin van de lijdensweek met de volle concentratie op de gang van zaken die voert naar Goede Vrijdag en de enorme leegte en stilte van Paaszaterdag. Grappig detail over Palmpasen: alleen in het evangelie van Johannes wordt de indruk gewekt dat er gezwaaid kan zijn met palmtakken. Niet meer dan dat: de indruk wordt gewekt. Terwijl in de andere drie evangeliën alleen staat dat mensen takken met bladeren van de bomen haalden, om die samen met hun mantels op de weg te leggen om zo ruim baan te maken voor de koning. De loper uit te leggen, zogezegd. Maar ons oog wil ook wat en zo hebben we er in de loop van de tijd van gemaakt dat er met grote palmtakken gezwaaid werd om Jezus in te halen. Dat zijn ook altijd de plaatjes die je ziet in kinderbijbels. Als associatie niet zo gek, want vandaag de dag zien we nog steeds dat bij ontvangst van koningen of koninginnen door de omstanders met vlaggetjes gezwaaid wordt. Dat is ook wel mooi, dat soort toevoegingen van het zwaaien met palmtakken, daardoor blijft een verhaal levendig. Het verhaal is na te lezen in Johannes 12 vanaf vers 12. Verder in Marcus 11, Matteüs 21 en Lucas 19 vanaf vers 29. Het thema van de paascyclus is Aangeraakt en we openen Witte Donderdag met het vieren van de tafel. We zullen dan natuurlijk het verhaal van de voetwassing lezen. Dat is een vorm van bijzondere aanraking. Goede Vrijdag zullen we ons bezinnen op de zeven kruiswoorden met lezing, gebed en muziek. Ze staan verspreid door alle vier de evangeliën. De paaskaars zal dan gedoofd worden.
Op zaterdag vieren we de paaswake, de nacht waarin het nieuwe licht doorbreekt. De paaskaars wordt binnengedragen alsof de verrezene met zijn licht in ons midden komt. Alsof? Nee hoor, niks ‘alsof’: we wensen te geloven dat Jezus met zijn licht in ons midden komt, elke dag weer opnieuw. In een ander mens die we ontmoeten, in het licht dat ’s ochtends weer over ons opgaat, in het nieuwe leven dat zich weer ontvouwt, in het licht dat wij voor anderen kunnen zijn, in het licht dat onze eenzaamheid kan doorbreken. Dat is onze belijdenis als christelijke kerk: de Heer is opgestaan. Met andere woorden: dat licht, dat nieuwe licht ís in ons midden. En waar ik hier spreek over belijdenis, kunnen we ook spreken van ‘wensen we te geloven’. Dat is dat we er voor kiezen om hoog te houden dat het licht in ons midden is. Daar staan we voor als christelijke gemeente: het licht is in ons midden, het licht ís in deze wereld. Die hoop laten we ons niet afnemen. Het is die belijdenis die we in de paaswake ook weer zullen vernieuwen in de vernieuwing van de doopbelofte. Aan paaszaterdag zal de cantorij medewerking verlenen, terwijl we op paasmorgen een koor te gast hebben: FF Sleutelen uit Purmerend. Een koor waar Agnes leiding aan geeft. We betreden de dienst vanuit het paasontbijt in het Zwethuis. Over aanmelden en tijdstip van dat ontbijt leest u elders op de site.
In deze dienst zal natuurlijk de volle paasjubel klinken en zullen we ook samen de tafel vieren. Elke zondag is een herinnering aan deze eerste paasdag. Zoals gezegd over het licht: elke zondag houden we ons geloof hoog dat het licht in ons midden is en zal overwinnen. Zo is elke kerkdienst als een belijdenis. Omdat we deze diensten moeten houden in het kerkgebouw aan het Westeinde, zal het wel een beetje schipperen en improviseren worden met de ruimte. Maar dat gaat lukken. We gaan de paastijd in met een kop koffie in het Zwethuis na de dienst van zondag. De tweede paaszondag, 16 april, gaat ds. Carina Kapteyn voor. Ze zal het verhaal van de Emmaüsgangers met ons lezen, Lucas 24 vanaf vers 13. De prachtige vertelling over het tot leven komen van de dode. Terwijl ze voortgaan op hun weg en hun verbijstering delen over alles wat er gebeurd is, voelen en ervaren ze de kracht van Jezus als een derde in hun midden komt. Ze herkennen hem in het breken van het brood. De zondag daarna gaat ds. Van Zelderen voor. Gevolgd door de 4e paaszondag, 30 april, waarop ds. Hekman voorgaat. Met dank aan onze preekvoorziener, Wil Vijfvinkel, die het steeds weer voor elkaar krijgt om gastvoorgangers te vinden voor de openstaande zondagen. Dat mag ook wel eens gezegd worden.
Wat (ook) komt
Ik maak u vast warm voor het gemeente-uitje op Hemelvaartsdag donderdag 18 mei in de ochtend met aansluitend een lunch. We gaan dan een bezoek brengen aan de Herenboerderij Duinstreek in Bergen. Zoals u wellicht weet, zijn Bert en ik deelnemer in deze boerderij. We gaan het zo proberen te organiseren dat we beginnen met een kop koffie, dat zal zo rond 10 uur zijn, krijgen dan een rondleiding door een zeer deskundig bestuurslid van de boerderij en willen dan afsluiten met een lunch. Zet het vast in uw agenda. In de volgende Aanwijzer het precieze programma en hoe u zich aan kunt melden.
Meeleven
Rondom feestdagen worden geliefden die we hebben verloren aan de dood vaak meer gemist. Het samenzijn dat er niet meer is, wordt dan extra gevoeld. We leven met elkaar mee, zoals we ook denken aan de mensen die op een andere manier door verlies en verdriet worden getroffen; we verliezen ook mensen aan het leven. Ook in de dankbaarheid die we ervaren leven we met elkaar mee. Gezondheid die terugkeert, heelheid die toch weer wordt uit gebrokenheid, kracht die we weer boven voelen komen.
Iets anders over meeleven. In de kerkenraad en pastorale raad spreken we over hoe om te gaan met “meeleven” in de app. We willen dat er alleen informatie in komt met toestemming van de betrokkene. Dat is logisch. Onderwerp van gesprek is nog hoe besloten die groep zou moeten worden en hoe we die dan vorm geven. Het vraagt nog wat gepuzzel en denkwerk om hier zorgvuldig mee om te gaan, zodat iedereen zich er ook veilig bij voelt. Gemeente-zijn is ook met elkaar delen van wat er in ons leven gebeurt, maar dat moet wel p een veilige manier gebeuren, dat het alleen terechtkomt bij de mensen voor wie het bestemd is. Nu is het toch vaak zoeken wat we wel hardop kunnen zeggen in een kerkdienst, want ja, het wordt óók uitgezonden en dat voelt niet voor iedereen prettig. Publiciteit in het kerkblad is ook nogal open en bloot en bovendien nooit actueel. Het besloten deel van de website voor meeleven is te omslachtig. Terwijl je soms best wil dat gemeenteleden, broeders en zusters immers, weten van jouw wel en wee. We houden u op de hoogte van de verdere ontwikkeling van deze groep.
Van eigen erf
Daar vandaan kan ik melden dat het ons beiden goed gaat. De cursus ‘Van u is de aarde’ heb ik intussen afgerond. Het is van allebei een beetje: jammer dat het is afgelopen, maar ook wel fijn dat er weer wat meer ruimte komt voor andere dingen. Het was erg leuk om te doen; heel plezierig om een tijdje op te trekken met collega’s rondom een thema dat ons aller interesse heeft. Fijn om nieuwe inzichten op te doen en nieuwe uitzichten aangereikt te krijgen. En we geven het samen een vervolg in verschillende gemeente activiteiten. Zie
bijvoorbeeld het gemeente-uitje naar de Herenboerderij.
Tot slot
Ik sluit af met een gedicht van Gabriël Smit. Met een prachtig mooie verwoording van de afwezigheid en tegelijk de aanwezigheid van de Levende.
KORAAL
O Heiland van mijn leven,
ik zie Uw open graf,
zie hoge bomen beven,
een lichtstil ochtendpad
en vrouwen schuw bewegen
waar eerst een engel trad.Mag ik U daar begroeten,
verbijsterd, bang als zij,
schaduw en witte doeken,
het sterven ver voorbij,
harts ademloos ontmoeten
met een herboren mei?Ik kom U langzaam nader.
U bent er niet, maar toch:
op alle dingen amen,
eeuwige morgenzon.
Een lichaam van genade
staat in mijn leden op.
Gabriël Smit
Zo gaan we de paastijd in. U bent er niet, maar toch: op alle dingen amen. En aan het slot: Een lichaam van genade staat in mijn leden op.
Ik wens u van harte toe dat iets daarvan wáár mag worden in deze paastijd.
Hartelijke groeten, ds. Marius Braams