Veel waxinelichtjes werden achter in het kerkgebouw al bij binnenkomst in de gedachtenisdienst aangestoken. Voor aanvang van de dienst werd de tafel met waxinelichtjes naar voren gehaald en naast de kaarsen gezet die tijdens de dienst aangestoken zouden worden. Toen de lichtjes voorin de kerk stonden zei dominee Marius: “We zetten het licht vooraan, we gaan niet met de rug naar het licht zitten.” Gericht op het licht zodat het donker niet de boventoon voert. Ook op weg naar kerst gloort steeds meer licht. De boodschap van licht, hoop en verbondenheid hebben we dit jaar meer dan nodig.
Het lijkt er op dat de corona, ondanks de vaccinaties ons toch meer bedreigt dan we gehoopt hadden. De beperkingen van vorig jaar komen langzaam terug. Het onderlinge bezoek wordt minder. De ene na de andere groepsactiviteit wordt uitgesteld. Maar ondanks alle oplettendheid sluipt de ziekte toch verder door. Ook tijdens de kerkdiensten ontkomen niet aan beperkende maatregelen. Wel zullen we proberen zo lang mogelijk op zondag de kerkdeuren open te houden voor iedereen die de kerkdienst wil bezoeken. Bij binnenkomst en vertrek een mondkapje en in de kerk houden we onderlinge afstand van 1,5 meter. Ook zingen we voorlopig niet meer in de kerkdiensten en grijpen terug op hulpmiddelen, zoals orgelspel met gesproken tekst of CD muziek. Op het eerste gezicht realiseren we ons wat niet kan, mag of vervalt. Maar als we nadenken blijkt dat juist veel mensen heel actief worden om alles extra veilig te maken, muziek uit te voeren en de kerkdienst bij ieder digitaal in de woonkamer te brengen. Ook wordt heel goed nagedacht hoe de liturgie past in de omstandigheden. Elke vorm van sleur lijkt verloren te gaan in de bruisende wil om toch verder te gaan, om de verbondenheid aan elkaar in aangepaste vorm in te vullen of letterlijk uit te delen. Laten we in onderlinge verbondenheid samen de advent diensten vieren, op weg naar het licht van kerst. Jezus’ geboorte vieren als boodschap van hoop voor ons allen.
Jan Vlaming
Voorzitter Kerkenraad