Bij het schrijven van mijn vorig stukje in november waren er in afgeslankte vorm nog allerlei kerkelijke activiteiten gaande. Vanaf 5 juli tot 20 december leerden we omgaan met kerkdiensten met een beperkt aantal bezoekers. Gaandeweg de tijd waren er steeds meer mensen die af en toe even in een kerkdienst aanwezig wilde zijn. In het begin lukte het prima. Voor iedereen die wilde komen, was er plaats. Maar naar verloop van tijd werden meer bezoekers teleurgesteld omdat er meer mensen naar de kerk wilden dan dat er plek was. 20 december kwam de tweede lockdown. Jammer, ook met kerst dus geen volle kerken . Wel werden we allemaal verrast met een klein kerstpakketje . Heel veel mensen hebben geholpen om het klaar te maken en rond te brengen, hulde voor zoveel inzet.
Hoe lang de lockdown gaat duren blijft ongewis. Gelukkig hebben we de mogelijkheid om
digitaal kerkdiensten op te nemen en uit te zenden. Het is een goede aanvulling op het kerkbezoek, maar zeker geen vervanging. In de eerste coronagolf was er nog een gemeenschappelijk gevoel, van mensen, houd even vol, dan gaat het over een tijdje wel weer goed. Nu is dat anders. Elkaar fysiek ontmoeten wordt afgeraden. Een algemene
matheid lijkt wel in mensen te kruipen.
Momenteel zoeken we naar oplossingen om toch de kerk te besturen. Heel aarzelend leren we digitaal vergaderen. Onlangs heeft de diaconie maar ook de kerkenraad via “zoom” vergaderd. Het is heel anders dan in een kring zitten, maar het lukt. Het is nodig dat we, ondanks coronazaken, aanpakken. Ds. Marius ondersteunt ons met meedenken en vormgeven van de vieringen zoals rond Pasen maar ook met beleidszaken bespreken zoals het nieuwe beleidsplan.
In december gaat ds. Corrie met pensioen. Om een nieuwe predikant te kunnen beroepen moet er wel het een en ander voorbereid worden. Via de classis is gekeken als onze inkomsten en reserves voldoende zijn om een predikant in de toekomst te kunnen betalen. Dat ziet er gelukkig goed uit. Ook zijn de kerkrentmeester en diaconie bezig om de
jaarrekeningen van het afgelopen jaar weer klaar te maken. We hopen natuurlijk dat we over niet al te lange tijd ruimte krijgen om de digitale wereld weer wat te verwisselen voor de fysieke bijeenkomsten. Naast het besturen van de kerk blijft het onderling contact tussen mensen toch het belangrijkste. Ik wens dat we allemaal open staan om elkaar signalen geven, maar ook te ontvangen om zo elkaars nabijheid te blijven ervaren.
Jan
Voorzitter Kerkenraad