Zo verschuiven we in de tijd weer van de 40-dagentijd naar de Stille Week en de
Paasmorgen. Vanuit de terughoudendheid en ingetogenheid van de 40-dagentijd, via het
lijden, naar de jubel van Pasen. Er is nieuw leven. Vanuit Goede Vrijdag, de doortocht op de
Stille Zaterdag. Tóch nieuw leven. Waar er een einde lijkt, breekt er weer een nieuw begin
door. Waar de graankorrel sterft in de aarde, worden de eerste tekenen zichtbaar van een
geheel nieuwe bloei. Waar de mens is uitgepraat, spreekt God verder. Waar het kwaad lijkt
te overwinnen, zet het geloof in opstanding het kwaad in z’n hemd. Waar de schaamte niet
van ons lijkt te wijken, mogen we ons belijden vernieuwen, tot drie keer toe: ‘heb je mij
waarlijk lief?’ We mogen antwoord geven op de vraag of we werkelijk willen gaan voor de
liefde die alles overwint. Durven we het aan uit onze schaamte op te staan en de weg te
gaan van de vrede van Christus, die alle verstand te boven gaat. Dat we daarbij ook onderuit
mogen gaan, mogen falen: het hoort voor mij bij het grond-belijden van het Christelijk geloof. Ook op de verloochening van Petrus, volgt de aanvaarding in liefde.
Logisch dat we Pasen vieren in dit seizoen. Want overal zijn de tekenen van opstanding al te
zien; er is zoveel nieuw leven dat weer doorbreekt in de natuur. En ook wij mensen kunnen
ons weer herpakken. De dagen zijn langer geworden, er komt steeds meer zon in de dagen
en we krijgen er weer meer zin in om naar buiten te gaan, de prachtige Schermer in
bijvoorbeeld.
Van een andere orde, aan een andere horizon, die van de bedreiging van onze gezondheid door corona, gloort licht. Dat gaat niet van vandaag op morgen, het is maar niet zomaar allemaal voor elkaar met vaccineren. Ik moet ook denken aan de mensen die zich kwetsbaar voelen, maar evengoed lang moeten wachten op vaccinatie. We wensen u volharding en geduld toe.
Wat zien we er naar uit om ons ‘gewone’ leven weer op te kunnen pakken. Tegelijk hoop ik toch een paar dingen vast te kunnen houden uit de corona-periode: dat we met wat minder ook toe kunnen. Wat kan het vieren van een verjaardag – ik noem maar een dwarsstraat – aan kracht winnen als er twee mensen komen.
Ik hoop dat we een paar goeie ideeën die we in de corona-tijd hebben ontwikkeld, dat we die vast kunnen houden. Er blijken zoveel andere manieren om elkaar tot steun te zijn. Er blijken zoveel andere manieren om de ander te laten weten dat je aan hem / haar denkt. Ik ben filmpjes maken leuk gaan vinden. En o ja, op de website elke week een verse spreuk, een gedichtje of gedachte. Onder “Berichten”! Kijk er eens naar of lever zelf een spreuk of
gezegde aan. Bij ondergetekende.
We gaan een beetje aangepast de Paascyclus vieren. We vieren alleen digitaal, zoals we intussen gewend zijn. De kerkenraad vindt het nog onverantwoord weer fysiek bij elkaar te komen. Op Witte Donderdag verwijzen we u naar een andere viering via het wereldwijde web en als suggestie noemen we de Passion op TV. Op Goede Vrijdag staat er om 19:00 uur een eigen viering klaar met het bidden van de kruisweg. We sluiten aan bij een lange traditie om stil te staan en te bidden bij 14 kruiswegstaties. Veertien “stations” op de weg naar de kruisiging en de graflegging. Bij elke statie een gebed, afgesloten met een kyrie en een kort stuk muziek van de hand van Agnes. Muziek uit de zeer rijke traditie van componisten die stukken hebben gecomponeerd waarin het thema van lijden en de roep om Gods ontferming naar voren komt. Ik zal proberen de gebeden zo te verwoorden dat elke statie gaat spreken voor ons leven van vandaag.
Op Stille Zaterdag verwijzen we u ook naar een viering op het internet. Er worden prachtige paaswakes uitgezonden. De katholieke kerk heeft in dit opzicht een zeer mooie traditie. Paasmorgen komen we dan weer digitaal als gemeente Schermer samen. Er staat dan om 10:00 uur een dienst klaar waarin we ook avondmaal vieren. Voorafgaand aan Pasen worden er zogenaamde Paastasjes aan huis bracht met onder andere een kaars, een klein bekertje en de paasliturgie. (Trouwens, de mensen die dat verzorgen: ontzettend bedankt! Wat een werk!). Een suggestie is om de kaars aan te steken, als u ziet dat in de dienst de paaskaars binnengebracht wordt in de kerk. En wat u aangeboden wordt is om mee te doen met de avondmaalsviering. U kunt van te voren in het bekertje vast wat druivensap of wijn gereed zetten, met daarnaast een stukje brood. Zodat we toch avondmaal kunnen vieren en met elkaar verbonden kunnen zijn. De kerkenraad heeft gedacht om dat zo te doen, omdat Pasen het kernfeest is van de kerk en dat daarbinnen het avondmaal het brandpunt is. Daarin komt al onze hoop en al ons verlangen tot uiting. Dat er in het breken nieuw leven ontstaat. Dat de breuken in ons leven het mogelijk maken dat er nieuw leven tot bloei komt. In het breken van het brood gebeurt het nieuwe leven, en wordt Gods belofte.
Na Pasen komt er dan ook weer een iets andere liturgie. Aangepast aan de situatie rondom bezoek en zingen bij de kerkdienst zoals die op dat moment is. Een iets andere liturgie, op weg naar dat andere feest: Pinksteren. De vijftigste dag. Voortgekomen uit het Joodse wekenfeest, Sjavoeot. Oorspronkelijk ligt er een oogstfeest aan ten grondslag, vermoedt men. De eerste vruchten van de nieuwe oogst worden Gode gewijd. Dat wordt dan: wat begonnen is bij Pasen, vindt op de vijftigste dag, met Pinksteren, zijn voltooiing. Het zaadje van het nieuwe leven, geplant op de paasmorgen, draagt met Pinksteren zijn eerste vrucht.
Ik wens u van harte een hele goede tijd toe; gezegende paasdagen en weet u gedragen door de liefde van God.
Hartelijke groeten, ds. Marius Braamse