Zo. Dat is het dan. Ik vertrek uit de Schermer. Mijn reis gaat weer verder. Ik kijk terug op vier jaar zeer plezierig (samen)werken in de Protestantse Gemeente Schermer.
Ik ben de eerste anderhalf jaar minder zichtbaar geweest voor de gemeente, omdat ik toen vooral in de kerkenraad aan het werk was. Evengoed dook ik toen al snel op in een gemeentevergadering, toen natuurlijk nog niemand vermoeden kon dat m’n verbinding met jullie 4 jaar zou worden, op de kop af.
Hoewel ik nooit al het werk dat een gemeentepredikant normaal gesproken doet heb kunnen doen, kijk ik toch terug op een indrukwekkend lijst activiteiten en werkzaamheden. Vanaf mei 2016, naast het pastoraat en af en toe een gewone kerkdienst, ook een aantal bijzondere kerkdiensten, zoals daar zijn uitvaarten, kerstavond en tot drie keer toe de dienst van de Laatste zondag van het Kerkelijk Jaar om de overledenen te gedenken. Maar ook twee keer een doopdienst en een paar diensten met daarin bevestiging van ambtsdragers. Dan nog af en toe een uitstapje naar de oecumene met gespreksavonden van de Schermer Raad van Kerken en een oecumenische kerkdienst. En natuurlijk het moderamen en de kerkenraad met raad en daad bijstaan. Ik heb jammer genoeg maar zelden de wijkteams voor het pastoraat bij kunnen wonen; wel gelukkig bijna altijd de pastorale raad, het overleg van de pastoraal ouderlingen.
Ik kijk terug op een hele plezierige, afwisselende periode en dank u allen zeer hartelijk dat u mij in staat hebt gesteld om mijn werk te kunnen doen. Ik dank u zeer hartelijk voor het vertrouwen dat ik van u heb mogen ontvangen. Zonder dat had ik hier niet kunnen werken. Ik heb me gedragen geweten door u en daarmee door de Allerhoogste. Ik heb bij het afscheid in de kerkenraad gezegd dat het gevoel me door u gedragen te weten, niet zozeer zit in de waardering die ik van veel kanten heb mogen ontvangen, maar meer nog in het onuitgesproken gevoel van me gedragen weten in mijn ambt. Predikant-zijn wil van zichzelf nog wel eens eenzaamheid met zich meebrengen, maar dat heb ik in jullie midden nooit gevoeld; ook in mijn ambt heb ik me altijd gedragen gevoeld.
Ik dank u ook voor alle belangstelling voor mijn persoonlijk wel en wee en daarmee dus voor de mensen die me lief zijn en daarmee dus met dat persoonlijk wel en wee verbonden. Niet altijd mijn sterkste kant om hardop te zeggen dat er iets is in de privésfeer of dat ik ergens mee zit. Maar als ik het wel deed, was het ook goed en werd er veelvuldig met oprechte belangstelling geïnformeerd hoe het ging.
En wat nu? Het is me veel gevraagd, de laatste weken. En het antwoord luidt: ja, er ligt al weer werk in het verschiet voor meteen na mijn vertrek uit Schermer; ervaring leert dat er vrijwel altijd meteen aansluitend weer een nieuwe opdracht elders op mijn pad komt. En ook nu kreeg ik meer aanbod dan ik aankan.
Zo komt er misschien toch wat minder van het voornemen wat vaker een museum, theater en concertzaal te bezoeken. We gaan het zien!
Als ’t goed is, is deze Aanwijzer er net voor 2 december, de (mid)dag dat ik velen van u de hand hoop te drukken en de dag dat ik het predikantswerk in uw prachtige gemeente met veel plezier overdraag aan Corrie van Duinen.
Het ga u heel goed en ik hoop van harte dat Gods zegen met ons gaat.
Hartelijke groeten,
ds. Marius Braamse